| |
|
|
 Robert Wyatt in Matching Mole de dromen verwezenlijken - Oor - nummer 5 - 15 maart 1972
'
Je moet dat album zien als een soort uitverkoop van ideeën, waarmee ik al lange tijd rondliep en die ik nu wel eens kwijt wilde. Met de muziek van de groep heeft die plaat niet zo veel te maken'.
Dat zegt Robert Wyatt (27), ex-drummer en zanger van de Soft Machine, over het debuutalbum van zijn formatie Matching Mole, dat op 7 april door CBS in Engeland wordt uitgebracht.
Wyatt richtte Matching Mole eind oktober vorig jaar op, nog geen twee maanden nadat hij uit een groeiend gevoel van onvrede en onvrijheid de Soft Machine had verlaten. De eerste, die hij voor zijn onderneming wist te interesseren, was organist Dave Sinclair, die net werkloos was geworden doordat hij uit de groep Caravan was gestapt. Wyatt en Sinclair kennen elkaar al van de lagere school.
Vervolgens werden gitarist Phil Miller en basgitarist Bill McCormick aangetrokken. Wyatt kent hen ook al jaren. Miller maakte een paar jaar geleden deel uit van de groep Delivery, waarin blaasvirtuoos Lol Coxhill ook een tijdje heeft gespeeld. Phill is de broer van Steve Miller, die Dave Sinclair als organist bij Caravan opvolgde. De 20-jarige McCormick zat een paar jaar geleden nog op school. Hij was lid van het Soft Machine-achtige muziek voortbrengende groepje Quiet Sun, dat nooit helemaal van de grond is gekomen en inmiddels ter ziele is gegaan.
Matching Mole (de naam is afgeleid van Machine Mole, het Franse equivalent van Soft Machine) bevindt zich nog duidelijk in een beginstadium. Wyatt en de anderen zijn nog druk bezig allerlei dingen, muzikaal en niet-muzikaal, op poten te zetten. 'Ik wist niet', zegt Wyatt, 'dat er zo veel praktische beslommeringen aan het oprichten van een groep vastzaten. Je moet je met zo veel zaken bezighouden, geluidsapparatuur, geldzaken, noem maar op. Het leidt je ontzettend van de muziek af.
Psychiatrisch rapport
Anderhalf jaar heeft het geduurd voordat Robert Wyatt de beslissing nam de steeds meer de thematische jazzkant opgaande Soft Machine, waarvan hij bijna 5 jaar deel heeft uitgemaakt, te verlaten. Over die beslissing zegt hij nu: 'Als ik alle gedachten, die daarbij een rol hebben gespeeld, zou opschrijven, zou ik er zonder moeite een boek mee kunnen vullen. Dat zou dan meteen een soort psychiatrisch rapport zijn. Die vijf jaar Soft Machine hebben zo ontzettend veel voor me betekend. Ik heb zo veel van mijn identiteit in die naam gestoken. Zo veel van mijn emoties en energie zijn in die groep gaan zitten. Dat is aan een buitenstaander niet in een paar cleane zinnen uit te leggen'.
'Toen ik over mijn vertrek begon na te denken, dacht ik dat ik meer te verliezen dan te winnen zou hebben. Maar naarmate de tijd verstreek en hoe groter mijn gevoel van onvrede werd over de weinige ruimte, die ik binnen de Soft Machine had om mijn muzikale ideeën uit te werken, des te meer kwam ik tot de overtuiging dat ik alleen maar kon winnen door de groep te verlaten. Door mijn vertrek kon ik de, laten we het noemen: dromen, die ik altijd voor me had moeten houden, gaan verwezenlijken'.
Een deel van die dromen is volgens Wyatt al gerealiseerd in het begin april uit te brengen debuutalbum. De langspeler, die op het moment gemixed wordt, zal bestaan uit acht nummers, vijf van Wyatt, twee van hem en Sinclair en één van Miller. De groep nam de plaat omstreeks de jaarwisseling op.
David McRae (elektrisch versterkte
piano) verleende op enkele nummers
medewerking. Net als op zijn vorig jaar
uitgebrachte solo-album, 'End of an
ear', zal in verschillende composities te
genieten vallen van Wyatts intrigerende
en improviserende stemgeluid.
Wyatt hoopt dat de debuut-LP goede
kritieken zal krijgen. Hij zegt: 'Ik zou
het fijn vinden als de plaat zuiver op
muzikale gronden werd beoordeeld en
dat mijn verleden als Soft Machine-muzikant er zo veel mogelijk buiten werd gelaten'. Hij deelt mee dat plannen voor een tweede album zich al in een redelijk ver gevorderd stadium bevinden. Het zal waarschijnlijk in mei in een studio bij Parijs worden opgenomen met productionele assistentie van de Australiër en ex-Soft Machine-gitarist David Allen.
|
|
Nog emotioneel bij betrokken
Over zijn Soft Machine-verleden wil Wyatt niet zo veel kwijt. 'Ik ben er soms nog zo emotioneel bij betrokken. Misschien kan ik er over een paar jaar wat afstandelijker over praten'.
Hij wil niet zeggen welke periode van zijn vijf jaren Soft Machine het interessantst voor hem waren. Het is ook hem opgevallen dat velen de laatste tijd hun interesse in de groep van Ratledge c.s. zijn kwijtgeraakt, maar hij wil daar niet op ingaan. En ook hij heeft de geruchten gehoord dat de Soft Machine misschien binnenkort zal ophouden te bestaan, maar daar is eveneens geen commentaar op te krijgen. Zegt te weten dat Elton Dean en drummer Phil Howard, die recentelijk werd vervangen door John Marshall, van plan zijn binnenkort iets in groepsverband te gaan doen. Of Mike Ratledge en Hugh Hopper ook plannen in die richting hebben is hem onbekend.
Met zijn vroegere groepsgenoten heeft hij nog nauwelijks contact. 'Ik heb ze voor het laatst live horen spelen eind vorig jaar op het Berlin Jazz Festival. Ik was toen in Duitsland, waar ik een paar concerten deed met de groep van Jean-Luc Ponty. Daarin speelde ook de Westduitser Wolfgang Dauner. Ik heb een geweldige bewondering voor hem. Hij is één van de grootste musici, die ik tot nu toe ontmoet heb'.
Wyatt denkt dat het waarschijnlijk nooit meer tot een samenwerking tussen hem en de Soft Machine zal komen. 'Alleen met Hugh zal ik contact blijven houden. Met hem heb ik altijd erg goed kunnen opschieten. Als ik hem ergens mee kan helpen, zal ik het zeker doen. Hij is ook altijd bereid geweest mij te helpen. Hij heeft al gezegd dat hij composities, waarmee hij binnen de Soft Machine niets kan doen, aan mij wil geven. Op het debuutalbum heb ik een song geschreven, die aan hem is opgedragen'.
Groep heeft toekomst
Robert Wyatt gelooft dat Matching Mole zeker kansen voor de toekomst heeft. Hij is voornemens de komende maanden al zijn tijd en energie in de groep te steken. Plannen voor een nieuwe solo-LP heeft hij er al voor laten schieten.
Matching Mole maakte op 22 en 23 januari de Engelse debuutconcerten in Watford (voorstadje van Londen) en in het Londense Roundhouse. De kritieken op deze optredens waren lovend. De groep oogstte ook veel waardering tijdens de eerste concerten op het Europese vasteland, die op 19 en 20 februari in Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven werden gegeven.
Het is zo goed als zeker dat Matching Mole hier van half tot eind maart weer van de partij is. Dan zal een door Mojo te organiseren toernee langs het Nederlandse clubcircuit worden gemaakt. In april toert Wyatts formatie wat door Engeland en in mei staan er concerten in Oostenrijk, Duitsland en Frankrijk op het programma.
Laatstgenoemd land en Nederland behoren al jarenlang tot Wyatts favoriete naties. 'Ik zou hier in Holland wel maanden achter elkaar op toernee willen. Ook al. omdat we de komende maanden waarschijnlijk toch niet zo veel concerten in Engeland zullen doen als gevolg van de electriciteitsellende. De laatste tijd zijn in Engeland tientallen popconcerten afgelast en verwacht wordt dat de naweeën tot in april of mei merkbaar zullen zijn. De fijnste concerten heb ik altijd die in Holland gevonden. Er is hier een grote muzikale interesse, in de grote steden en ook op het platteland. Dat is een groot verschil met Engeland. Wat me daar tegenstaat is de arrogantie, waarmee popgroepen vaak worden behandeld.
In Frankrijk heb ik ook altijd fijn gewerkt, maar de laatste jaren is het daar minder interessant geworden. Frankrijk, en trouwens ook Duitsland, begint meer en meer een politiestaat te worden en dat is ook in de popscene te merken. Eén van mijn laatste concerten met de Soft Machine was in Parijs. Vlak voordat we begonnen te spelen, braken er enorme vechtpartijen uit tussen de politie en studenten. Voor het podium werden vuren gestookt. Dat is niet zo'n prettige sfeer om muziek in te maken'.
Willem Hoos
|
