June, mijn "landlady" is net als ik in juni jarig, een tweeling dus. We besloten dan ook om een gezamenlijk verjaardagsfeest te geven in onze flat in Maida Vale. Daar we prakties dezelfde kennissenkring hebben, was dit erg gemakkelijk te realiseren. In de gang hadden we een bar gemaakt en in de keuken een "buffet froid". Toevallig was ook de bevriende franse popgroep GONG in London, waarvan de zangeres (Gilly) ook in juni jarig was en die werden natuurlijk ook uitgenodigd.

Het was erg gezellig Archie, Kevin, Martine, Robert Wyatt etc. Er zijn veel kamers in deze flat die door diverse mensen worden bewoond, maar het was dus een open huis en iedereen kon zich neervlijen in een omgeving die het beste bij zijn mood paste.

Omstreeks middernacht kwamen Keith (Richard) en "Stasch" (Prince Stanischlaus) me even feliciteren, wat een ontzettende verrassing was, want ik had ze niet eens uitgenodigd... !

Een paar uur later trok ik me met Kevin, Keith en Stasch terug op mijn kamertje, wat als een oase was met alle oosterse tapijten en kussens. Op de klanken van Sibelius hebben we toen even de "presentjes" van Keith uitgeprobeerd; Toen ik in de aangrenzende badkamer mijn handen ging wassen, hoorde ik opeens iemand HELP ME! ! HELP ME ! ! roepen, daar er niemand anders in de badkamer aanwezig was, keek ik uit het raam en zag daar mijn beste vriend Robert Wyatt 4 verdiepingen lager op straat liggen: hij was uit het raam gesprongen. Als in een nachtmerrie rende ik terug naar mijn kamertje, waar ik Kevin vroeg onmiddellijk een ambulance te bellen, terwijl ik de andere gasten optrommelde en ze in taksies naar TRAMPS (een populaire diskoteek) bracht. Na ze een drankje te hebben aangeboden (de meeste mensen wisten niet eens wat er was gebeurd) ben ik vliegensvlug weer naar huis gereden.

De ambulance was al vertrokken en de politie was June en Kevin aan het ondervragen.

Robert was volslagen sober (nuchter) toen dit gebeurde en er was geen enkele aanwijzing dat hij depressies had. Na eindeloos wachten kregen we de volgende dag het nieuws dat Robert zijn rug had gebroken en volslagen verlamd was'!!! Na een kleine kollekte in onze vriendenkring waren we in staat om Robert over te brengen naar een private hospital, gespesjaliseerd in terapie van verlammingen. Op dit ogenblik verblijft hij daar met zijn vriendin (Elfie),die in staat was om een kamertje in het ziekenhuis te huren, om konstant bij hem te kunnen zijn.

Er is een kleine kans dat hij in ongeveer 9 maanden tijd zich een beetje kan bewegen en/of lopen. Wat een afschuwelijk eind van een verjaardagsfeest ! Ondertussen ben ik weer een beetje bijgekomen van de grote schok die Roberts ongeval me gaf en bereid me voor om volgende week een toelatingseksamen te doen voor de dramaschool CORONA in London, waar ik dolgraag een basisopleiding zou willen ontvangen om in staat te zijn volgend jaar één van de aangeboden filmrollen te aksepteren. Voor dat eksamen moet ik een stuk Shakespeare voordragen (in 't engels) en ik heb al diverse malen bij vrienden tuis geoefend, maar iedere keer weer schiet iedereen in de lach dus moet ik maar voor de spiegel oefenen! DO AS YOU ALLWAYS DO - FOR A CHANGE...

Margaret

foto : barend toet