Na afloop van het Soft Machine konsert maakte Paul Scherder uit Bussum een gesprekje met leden van de Soft Machine in de kleedkamer van het Konsertgebouw. Helaas was er geen tijd meer de daar gemaakte foto's af te drukken, maar die komen nog.

Vraag: Hoe denk je over mensen als John Lennon.

Robert Wyatt: Hij zingt erg goeie songs.

Vraag: Maar bijv. dat laatste album dat hij gemaakt heeft.

Robert: Ik heb het nog niet gehoord.

Vraag: Het wordt gevuld met zingende vogels en dichtklappende deuren snap je wel.

Robert: Nou ja, je moet.het eerst horen, weetjewel. Je kan deuren heel gevoelig dichtslaan. Het ligt eraan hoe je het doet. Lennon is een erg goede musicus, dus ik veronderstel dat hij het wel goed doet, snap je?

Vraag: Van wat voor soorten muziek ga je uit als je componeert.

Robert: Ik denk van pop en ik luister trouwens heel veel naar pop, en ook naar soul. Dat swingt erg. Drummers als bij Arthur Brown, daar heb ik erg veel van geleerd. Erg ontspannen, maar je voelt dat ze het gewoon kunnen.

Vraag: Is dat ook je favoriete muziek, pop.

Robert: Ja, eigenlijk wel, hoewel Miles Davis mijn favoriete artiest is.

Vraag: Maar dat is toch jazz.

Robert: Dat heeft er heel weinig mee te maken, Miles Davis is gewoon mijn favoriete artiest en de muziek die hij maakt noemt men jazz, maar dat is louter toeval. Vraag: Hoe zou je de muziek noemen die jullie maken. Robert: Dat is niet te zeggen, daar zitten zoveel dingen in. De een noemt het jazz, de ander underground of pop of rock. Maar dat is niet belangrijk. Je moet muziek ook niet gaan verklaren. Je moet muziek laten voor wat het is en niet in vakjes stoppen. , Terwijl er iemand met jus d'orange langs komt, begint Robert piano te spelen. Hij is nog drijfnat van het glas water dat hij tijdens het concert over zich heen gooide tegen de hitte.


Vraag: Jij hebt net gespeeld en nu ga je weer spelen. Ben je nooit moe. Rust je nooit uit.

Robert: Nee, ik vind uitrusten gevaarlijk. Sommige mensen rusten te veel uit en gaan eraan dood. Ik ben ook haast altijd met iets bezig.

Vraag: Hoe vindt het publiek het dat er zomaar nieuwe mensen in de kern van de Soft Machine binnengedrongen zijn.

Mike Ratledge: De meeste mensen nemen het wel erg positief op gelukkig, dat is erg fijn.

Vraag: Op jullie 2e elpee komen ook al blazers voor, zijn dat dezelfde mensen.

Mike: Nee, dat zijn Robert en ik.

Vraag: Vonden jullie het unfair tegenover het publiek om dus in studio's d. m. v. opnames over elkaar dingen te doen die jullie live niet maken en hebben jullie daarom 2 blazers aangetrokken?

Mike (begint te lachen): Nee, natuurlijk niet, in de kunst is alles toegestaan, zijn er geen principes. In de kunst mag je alles doen wat je wilt om het geheel beter te maken. Niets is verboden. Weetjewel. Nee, er lagen gewoon nog enkele stukken die we niet konden maken zonder blazers. We hebben nu trouwens veel meer mogelijkheden. We waren met zijn drieën een beetje uitgepraat. En we willen voorkomen dat we op een dood punt blijven steken.

Vraag: Maar op die manier hou je altijd groepen die goeie platen maken, maar live volkomen afgaan.

Mike: Dat hindert niets. Het is net als een kok. Je kan een kok hebben die een hele goeie biefstuk kan maken, maar van een slaatje niets terecht brengt. Als je een biefstuk wil eten moet je naar hem toe gaan, maar als je een slaatje wil hebben moet je naar een ander gaan.

Vraag: Jullie gaan nu naar Duitsland. Wat verwacht je daarvan.

Hugh: Niets. Je moet van niets uitgaan, dan valt het altijd mee.

Vraag: Wat gaan jullie daarna doen.

Robert: Daarna gaan we werken aan een 3e LP in Engeland. Dat wordt weer andere muziek, veel swingender.

Vraag: Wat deed je voordat je bij de Soft Machine terecht kwam.

Lynne Dobson (soprano-tenor-saxofoon- mondharmonika, dwarsfluit-sitar): Toen zat ik op de Art School in Engeland en deed daar verschrikkelijk kunstzinnig weetjewel en daarna heb ik verschillende keren gewoon als begeleiding gewerkt o. a. bij. Georgie Fame, maar ik kreeg gewoon geen kans om te doen wat ik wilde en dat krijg ik hier wel.

Vraag: Hoe denk je over de Soft Machine.

Lynne: Ik had dus wel platen van ze gehoord en die vond ik wel goed, maar wat ze live maakten toen ik ze voor het eerst zag, was ontstellend goed. Toen dacht ik echt hier zou ik bij willen zitten, zoiets als dat had ik nog nooit gehoord. Het zijn ook erg sympathieke jongens.

Vraag: Naar wat voor muziek luister je het meest.

Lynne: Ik luister in principe niet meer naar pop omdat ik bang ben dat ik dan alles ga imiteren. Ik luister meest naar Bach, Tsjaikovsky en naar Aziatische en Afrikaanse muziek.

Vraag: Hoeveel tijd hebben jullie nodig gehad om ingespeeld te raken.

Lynne: 1 week, dat was nl. de tijd die we hadden. Het was hard studeren, maar het is gelukt.

Vraag: Hoe lang is de Soft Machine van plan nog door te gaan.

Mike: Zolang als het publiek het wil.


Paul Scherder - foto's guy knaeps